verhaal deel 2

'DE LOTERIJ! MADI! WE HEBBEN DE LOTERIJ GEWONNEN!' schreeuwt hij.
Het dringt niet tot me door.
Mijn moeder trekt me naar de keuken. Ze probeert op adem te komen. 'We hebben de loterij gewonnen, van 5 miljoen', verteld ze. 'WAT?', schreeuw ik. Ik begin alles bij elkaar te gillen. Ik kan niet stoppen.
Even later komt Wendy naar beneden. 'WENDY! WE HEBBEN 5 MILJOEN GEWONNEN!' schreeuw ik tegen haar. Ze schrikt zich rot! '5 miljoen?', vraagt ze met een openstaande mond. 'JA!!!', schreeuw ik weer.

Het is zaterdag. Eindelijk, weekend! Dat had ik echt nodig! Plots dringt het tot me door, dat we de loterij hadden gewonnen. Ik kan het nog steeds niet geloven.
Wat moeten wij met al dat geld?! 5 miljoen! Ik heb het gevoel alsof ik in een film ben beland. Gelukkig wel een hele mooie! Alhoewel ik nog niet eens weet wat we in godsnaam met al dat geld gaan doen! Ja, wat gaan we er eigenlijk mee doen? Daar heb ik nog geen seconde over nagedacht.
'Mam, wat gaan we eigenlijk met al dat geld doen?', vraag ik nieuwsgierig.
'Tja, wat wil je?'
'Naar New York natuurlijk!', zeg ik dol enthousiast. Mijn moeder knikt goedkeurend. Ik zie aan haar gezicht dat ze het geen slecht plan vind. 'Doen we', knipoogt ze en ze verlaat de kamer. Wat? Hoorde ik dat goed? Zag ik dat goed?! Gaan we naar New York?!

'Hallo met Madison Smits'
'Madi! Met Anna'
'Anna, ga eventjes zitten'
'Hoezo?'
'Ik moet je iets belangrijks vertellen'
'Wat dan?'
'Ga nou maar zitten!', zeg ik een beetje geïrriteerd. 'Anders vertel ik het niet'
Met een zucht hoor ik dat Anna gaat zitten. 'Ik zit, wat is er nou?'
'Wat zou jij doen met 5 miljoen?'
Anna ratelt aan één stuk door. Ik kan er bijna niet tussen komen.
'En wat als je het nou heel even echt serieus, écht hebt?'
'Waarom moet je dat weten?'
'Ehm.. aangezien wij gisterenavond de loterij hebben gewonnen', zeg ik heel voorzichtig, afwachtend op Anna's reactie.
Het is stil aan de andere kant van de lijn.
Ik bedoel, na een paar seconde hoor ik aan één stuk door gekrijs, gegil en gejuich.
Ik begin te glimlachen. 'Ja, Anna, het is echt zo', zeg ik bevestigend.

We praten nog even verder en uiteindelijk gelooft Anna me ook nog. Want dat is altijd nog een hele klus bij haar.

Ondertussen heb ik ook de rest van mijn vriendinnen gebeld. Aan Amy's stem hoorde ik dat ze jaloers was. Maar wat zou ik zijn, als ik haar was? Stikjaloers! Florine is altijd erg gesloten, en ook bij dit nieuws. Ze feliciteerde me, dat was het. Marit was door het dolle heen! Net zoals Marlie en Roos. De rest heb ik niet gebeld. Het kan me niet schelen dat ze het niet weten. Van Harley en Cheryl weet ik sowieso dat ze het me niet gunnen en voel ik de jaloezie dwars door de telefoon. Eigenlijk noem ik ze niet eens meer vriendinnen! Ze lieten me als een blok vallen, toen er een barbie in onze klas kwam binnenwandelen. Ze heette Chanel. Haar naam zegt het al, verschrikkelijk! Haar moeder hangt van dure merken aan elkaar, zo erg zelfs, dat ze haar kind Chanel noemt! En aan Chanel zelf te zien.. die is nou ook geen liefhebbertje van vintage-zaakjes. Nee, aan haar luchtjes ruik ik al dat het geen deo van 'VOGUE' is maar dat het op z'n minst van Yves Saint Laurent of Dior.
Cheryl en Harley keken hun ogen uit. En ja, ik moet eerlijk zijn, Chanel wás ook gewoon perfect. Niets ontbrak er. Maar om mij glashard te dumpen?! Dat gaat me te ver.


'Wat is dit?'
'Kip', zegt mijn moeder. Het ziet er best lekker uit. Maar het voelt zo raar. We zijn stinkend rijk en we eten gewoon kip met spruitjes? Maar wat moet je anders eten?
'Heather en Madison', ik en jullie vader willen jullie iets vragen.
'Wat dan?', vraagt Heather nieuwsgierig. 'Nu we zoveel geld hebben, kunnen we veel meer als vroeger. En het is hier superleuk, daar gaat het ons niet om. Maar we zouden het leuk vinden, als jullie mee gaan verhuizen. Naar New York'.
Mijn mond staat open. Ze liegt.

...

Verder of niet verder? ;)